NELERİ UNUTTUK?

Hayata dair neleri unuttuk? Neleri dışarıda bıraktık?

Hayat küçük anların toplamıdır. Kimi zaman görmek için durup bakmayı gerektirir. Birçok şeyi unuttuk, geride bıraktık, gözden kaçırdık… Ancak hayatı derinlemesine yaşamak için bu kaybolan anları hatırlamak ve yeniden keşfetmek gerekir. Zaman zaman sadece ilerlemek, başarıdan başarıya koşmak, ulaşmak istediğimiz hedefe gitmekle meşgulüzdür. Oysa hayat varılacak bir nokta değil, yolda öğrendiklerimiz, keşfettiklerimizdir. Her an bize yeni bir bilgi sunar. Bazen bunlar hayatın en kıymetli yanlarıdır bazen de en basit olanlarıdır.

Bağlantılar kurmayı unuttuk. Fakat insan yalnızca sözcüklerle değil anlarla da birbirine bağlıdır. Hem de sıkıca. Göz göze bakmak, sessizce yan yana oturmak, gerçekten nasıl olduğunu sormak veya ortak bir gülüşte buluşmaktır çare. Unuttuğumuz şey belki de birbirimizin ruhunu hissetmek, insan olmanın özüne inmektir.

Kendimize karşı daha nazik olmayı da unuttuk. İçimizdeki eleştirmen bazen o kadar güçlüdür ki geçmişin hatalarını taşımaktan bugüne gelememiştir. Ama insan hataları ile büyümez mi? Kırgınlıklarımızı kabul etmeyi, geçmişteki hatalarımıza şefkatle bakmayı unutuyoruz.

Aslında unuttuğumuz o kadar şey var ki kendimize dair, yaşamaya dair. Bir an için durup düşündüğümüzde, hızla akıp giden zamanın içinde durup nefes aldığımızda, unutulmuş ama çok değerli olan o küçük şeyleri hatırladığımızda hayata doğru bir gözle bakabileceğimizdir.